KISA BİR MOLA VE AŞK-I İSTANBUL

   Selam ile...
   Bildiğiniz üzere yakın zamanda bir tatil yaptığımı söylemiştim. Evet ! Kafa dinlemelik bir tatile çıktım. Dinleyebildim mi? Ehh... Ben nereye gitsem yoğunluğumu oraya götüren biriyim. Anneme benzedim de diyebilirim :)
   Eşimle birlikte planladığımız haftasonu tatili suya düşünce, oturup sil baştan bir plan yapmam gerekti. Hadi bismillah deyip, gideceğim gün dahil, iki hafta boyunca her türlü işimi halletmeye çalıştım ve nihayet o otobüse bindim. Nasıl olduğunu anlamak biraz uzun sürdü ama benim yanımda yoğunluğumla yolculuk ettiğim otobüsten indikten hemen sonra ortaya çıkacaktı :)
   Ayrılıklar eşim ve benim için zulümdür ! Tam olarak böyle. Evleneli onüç ay kadar olup, bu süreçte onsuz dört kez yolculuğa çıktım. Şartlar gerektirdi de diyebiliriz. O AŞTİ bize daralırdı bu vedalarda. Uçak yolculuğunu sevmediğim ve dahi fobim olduğu için pek yakınımdaki havalimanına uğramaz, her defasında uzun yolları yoldaş edinirim kendime. E reva mı bu bize? Hayır tabii... Ben otobüs yolculuğunda hastalanıyorum bir kere! Hem de en sıkıntılısından. Elhamdulillah, bu sefer hastalanmadım. Ayrılırken bir yanımı bıraktım Ankara'da ama O'nun bana geleceği Pazar gününü iple çektim. Ve bir haftasonu olmasa da Pazar'ın tadını çıkarabildik.

   Görülene izah gerekmez biliyorum.
   Benim tatilim İstanbul olur. Şükürler olsun. Öyle de oldu. Bir kez daha gitmek nasip oldu güzel İstanbul'uma. Bir kez daha geçtim karşıya vapuruyla. Bir kez daha attım martılara taze simidi. Eminönü'ndeki Tarihî Hafız Mustafa Şekerlemecisine uğradım yine. Balatta Nev-i Kafe'de kahvaltı yaptım Haliç'e nazır. Ortaköy'e yürüdüm ilk günki gibi. Yorulmadım hiç :) Ben İstanbul'da hep yürürdüm zaten. Hiç sıkılmadan...
   Kadıköy'ü gezdim yine. Boğa'ya çıktım, sağa Bahariye'ye tırmandım. Moda'da dayıma giderken köşebaşındaki Papatya Fırın'ın taze tahıllı ekmeklerinden ve birazda poğaçalarından aldım. Afiyetle yedik sonra :)
   Üsküdarsız olmaz dedim. Moda'dan tramvaya, tramvaydan sarı Üsküdar dolmuşlarına bindim. Çınaraltında indim. Üsküdar'ı izledim doya doya. Bi balık ekmek yedim. Arkadaşlarsız olmaz dedim, onları da bekledim. Gezdim gezdim gezdim... Bi baktım Kız Kulesi...
   Dedim, "Sen ne nasiplisin... Yıllardır izliyorsun bu şehri...". Dedi "Sen de nasiplisin, hiç sevemeyen var bu şehri."
   Sustum. Yüzümde onu ilk gördüğümde kalan bir tebessümle... Bu şehir bana aşktı, biliyordum ve yine yaşıyordum. Hamdettim çokça...
   Ve gezdiğim, baktığm, sevdiğim her yeri fotoğrafladım. Buyrun siz de:

   Ben fotoğafları öyle büyük keyifle çektim ki...
   Umarım siz de izlerken keyif almışsınızdır. Hoş, konu İstanbul olunca keyif almamak ne mümkün ! :)

   Sevgiler herkese...