PAZARTESİ GECESİ YORGUNLUK GECESİ

     Bu defa neden böyle oldu bilmiyorum aslında !
     Baş edemeyeceğim kadar kendime iş çıkarmama kızıyorum bi yandan.Diğer yandan onları halletmeye çalışırkenki o anlamsız gerginliği ve dahî aynı anda başkalarının ricalarını kırmamak için kendime zulmetmemi düşün düşün çözümleyemiyorum.
     "Neyin peşindesin ki kızım !" diyorum...

     Nihayetinde her insanın belirli bir kapasitesi ve gücü var.Ha bir de sabrı ! Zorlamanın manası ne? Bile bile lades benimkisi aslında...
     Şimdi bu dert hikayesinin sebebi ne? Tabii ki de ben. Bir gece evvel eşime yüklüğün içinde ne var ne yoksa indirtip, "yarın balkonda hepsini havalandırırım akşama da yerleştiririz" diye söz almıştım. Sağolsun hiç yok demez.Ağır işleri de yaptırmaz. Gel gelelim sabah balkon demirlerini ve iplerini sileyim diye dışarı çıktığımda balkonumun tam altında salça yapıldığına şahit oldu gözlerim. Bu durumda en başta "aman ne olacak" diye geçirdim içimden hemen akabinde "hayır, öyle şey mi olur" dedim ve konu kapandı.
     Evet, haklısınız! Dert edecek bir şey yok zaten.Ama benim bütün yorganlarım, yastıklarım, battaniyeler, ve daha bi sürü şey evimin çeşitli yerlerine açılmış durumda. Ki bunu da sırf havalandırayım diye yaptım.Yarına kalksın her şey.Ama bu kadar dağınıklık fazla arkadaş... Hele bana ekstra fazla. Uyuyup uyanıp tüm bunların aslında hiç olmamışlığını görmek istiyorum :)
     Dua edin...
     Çıldırmadan önce evimi toparlayabileyim...